ATEŞTE KÜL OLSAYDIM
Asr-ı Saadetinde, isterdim yaşamayı
Bir kere olsun yeter, mah cemalin görseydim. Bulmak için izini, çöllerde aramayı Kavrulan yüreğime, bir damla su verseydin… Ayağının altında, bir zerre toz misali Bastıkça ezilseydim, uçsaydım zerre zerre Sahaben gibi ben de, müşkül olan suali Sorsa idim Ya Resul, ne olurdu bir kere… Hasretinle kavrulup, ateşte kül olsaydım Esen çöl rüzgârında, savrulsaydım göklere Abu hayat suyundan, testimi doldursaydım Sunsaydım hasretinle tutuşan gönüllere… Birecik, 30 Ekim 1998 Yüksel Erentürk YILMAZ |
İyi akşamlar.