Ölü kırlangıç-Ah güz, ölü bahçeli güz -Yaşamın rengi neydi ki Ay döküldü Acıya sarılı kadının yüzüne Sürdü rujunu ölümün Dudağında sessizlik töreni Şarkı söyledi deniz kabuğu uzaktan Dondu kedinin gözünde filim şeritleri Su çürürken bulutta Saçlarını topladı söğüt Çatladı gül kokulu amber Kanadı demir levhada Sarı yapraktan yayıldı tütsü kokusu Çok renkli hüzünlü düetler başladı Sırlı aynada Kaşları kırlangıç Sızılı yalnızlık Gri sahra Güneşi oyan rüzgâr Sağlaması bozulmuş çocukluktu Çekip gitti yıldızlar geceden Kelebek tılsımı gibi Rengini arayan fırça Ziftli yağmura dokunurken Bekledi gökyüzü Kanatları yoktu ki boynundaki kuşun Aysu |