1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
833
Okunma
Hergün hem yeniden doğaN
Hem de ölümüne kaybedercesine batan
Alev alev yanan bir güneşim şimdi.
En sevdiği varlığını kıran bir çocuk
Belki de evladını kaybeden bir anneyim
Sağa sola sayıklıyorum adını
Bir şey ararcasına bakınıyor gözlerim hızla
Bir yağmur yağar ve belki,
Belki de gözlerim gözlerine değer umuduyla.
Yürüdüğüm yerlerde, dostlarıma,ahbaplarıma
Ve kendime,
Ölmüş bir kadının ruhunu bırakıyorum şimdilerde.
Ruhumun parçalarını topluyorlar
Üstlerine basarak...
Canım acıyor,
Kendi canımla savasıyorum
Ne yenilebiliyor ne de kazanabiliyorum
Meğer her insan hırslarının esiri olup
Savaşta yıpranıslarını feda edermiş...
Kaybettiklerim içimi yiyor,içim beni.
Kalbine bıcak saplanmıs bir kuban gibi
Koşturuyor bir zamanlarki neşe dolu ruhum.
Hayatla savasıyor,hayatla ölüyorum.
BAŞAK KURU
5.0
100% (1)
Cevap Yaz