Acı Buradan Ne Kadar Uzak?’Kumral bir çocuğun yaz öyküsü bu…’ hadi aç ellerini sana şiirler getirdim sana şiirler biriktirdim biraz kafa karıştırıcı şiirler doğurdum bir çocuk kadar temiz hatta lekesiz daha önce hiç okunmamış, d/okunulmamış şiirler bugün sıkılmak için bir kaç sıkıcı film izledim mengeneye sıkıştırdım ahesteliğimi kederlendim biraz, biraz sustum! bir çocuğun baktığı pencereden bakabilmeyi denedim hayata başroldeki aktör soruyordu kendisine ben çocukken hiç mutlu olmuş muydum ? sahi ya ben? çıkamayacağım kadar büyük bir ağaç vardı filmde bir de taşıyamayacağım kadar büyük bir aşk s/aramayacağım yaralar vardı, acıtan büyük açmıştı kanamayı ben olsam yapamazdım! bütünümü korumak için eksilmeyi denedim sonra üşümek için balkona çıktım, buz kesene dek bekledim melankolik olmayı beklerken epey de eğlendim muzip bir çocuk gibi… bir an önceki duygularımla bir an sonrakiler aynı değil zorlanmam bu yüzden kendimi anlatmaya dediklerini düşündüm sanırım kırılma noktası benim içimde olmalı, kalbimde buzullardaki çatlaklar gibi çatırdayarak devam eden kelimelerin kırılması kelimeler kırılır mı? evet kırılır, tıpkı insanlar gibi muhteşem kırgınlıklar birikiyor evet yapabiliyormuşum demek ki! gidiyormuş, gitsin! ayak izlerinin ezgisini dinleyeceğimi bilmiyor şaşkın! yollar dönülmez oldu artık, gitmesi gerek sabırlar teslim oldu sonunda, pişmanlıklar diz boyu… canımın acıdığını acım geçmeden anlayamadım geçince anladım, meğer ne çok acımış canım acıyı hissederken acısızlık nasıl bir şey bilemiyor insan acısızlığı tadınca, acıyan anlarını düşünüyorsun şaşırıyorsun; evet çok acımış! ağlayamayan kalbime şimdi soruyorum; ustam, acı buradan ne kadar uzak? beni düşüncelerle tutma yakınsa, kaçmak için az bir vaktim var! fulya/ocak2011 |
İsa Meryem'in pörsümüş memesinden süte doymadan
ben de yitirdim dünyanın asıl adını...
ben saflığın ve bilmezliğin ulu ortasndaydm...
fabrika dumanı ile anca görmezdim güzellikleri...
umuda erkan etmiş yüzlerde kurdum kulemi...
ve bir ninniye sattım dünyayı...
annemin bostan korkuluğunu adam sanırken kız kardeşim
kargalar kötüydü, kötüydü hep....
emeğe;
sevgiler
saygılar
selamlar