CEMBELİYE MİRE HAKKARİ U BİNEVŞA NARİN DESTANI:


Amcasının kızı olan Binefş’e aşık olan Dewreş, amcası Fariz Bey’den kızını kendisine vermesini ister. Ancak Fariz Bey, Binefş’in ve 7 oğlunun istememesi üzerine Dewrêş Bey’e kızını vermez. Aile Dewrêş Bey’in zulmünden korktuğu için Karacadağ’ dan göç ederek Hakkari Mîri Cembelî’nin himayesindeki topraklara göç eder. Bunun üzerine Dewreş Bey, süvarilerini Fariz Bey’in üzerine sürerek 7 oğlunu yolda öldürtür. Binefş’in ailesinde bunlar yaşanırken, Mîrliğinin gücünü temsil eden Arilerin de kullandığı çift başlı kartal figürünün bulunduğu kasrında Hakkari Miri Cembelî evlenme kararı alır. Buna dayanamayarak intihara kalkışan karısı Zelal ise çıldırır.

’Çeşmenin başında ... aşk’

Savaşa çıktığı sırada çeşme başında karşılaşan Cembelî ile Binefş birbirine aşık olur. Gelen seslerden irkilen aşıklar birbirinden uzaklaştıkları esnada Binefş’in elindeki mendil Cembelî’nin, Cembelî’nin elindeki değnek ise Binefş’te kalır. Cembelî ölümüne kadar sakladığı mendile her baktığında Binefş’i, Binefş’te her zaman yanından eksik etmediği değneğe bakarak Cembelî’yi hatırlar. Binefş’i tanımayan, kimin kızı olduğunu bilmeyen, Cembelî, yardımcısı olan homo’yu yollara sürer. homo, Binefş’in yaşadığı topraklara gider. Sorup soruşturur. Nihayet bir çobanın da yardımıyla Binefş’i görüp Mîr’inin selamlarını söyleyerek geri döner. Bunun üzerine Cembelî, himayesindeki bilgelerden Remildar ile birlikte Fariz Bey’in konağına giderek, kızını ister. Sözün kesilmesinin ardından Fariz Bey, Cembelî’ye hançer hediye eder. Kasra dönen Cembelî ve ahalisi davul zurna eşliğinde düğün hazırlıklarına başlarken, gelişmelerden haberdar olan Dewrêş Bey, süvarilerini toplayıp amcasının konağını basar. Amcasının kellesini koparan Dewrêş Bey, Binefş’i kaçırarak onunla zorla evlenir.

’Mîrlikten aşk çobanlığına’

Olanlardan habersiz olan Cembelî, aşkına ulaşmanın sevinciyle davul zurna eşliğinde eğlenirken ansızın içeri giren homo, kötü haberi verir. Neye uğradığına şaşıran Cembelî, aşkını bulma umuduyla Mîrliğini de Omo’ya bırakıp aç susuz yollara düşer. Yıllarca çobanlık yapan ve "aşk çobanı" olan Cembelî bir gün, Remildar ile karşılaşır. İhtiyarlayan ve gözleri artık görmeyen Remildar sesinden tanıdığı Cembelî’ye olup bitenleri anlatır. Bir kez daha bilgeliğini gösteren Remildar, Cembelî’ye Dewrêş Bey’in konağında bir uşak olarak çalıştığı taktirde Binefş’i görebileceğini söyler.

’Ölüm kavuşturdu’

Dewrêş Bey’in konağına giderek çalışmaya başlayan Cembelî, elinde kavalıyla keder dolu bir türkü çalmaya başlar. Türküsünün sesiyle uyuyan Cembelî’yi Binefş uyandırır. Binefş’i gören Cembelî yıllarca özlemini çektiği aşkına ulaşmanın heyecanıyla ona sarılır. Kendisine sarılanı tanımayan Binefş, Cembelî’nin üzerindeki hançeri alarak göğsüne saplar. Elindeki kanlı hançere bakan Binefş, babası Fariz Bey’in Cembelî’ye hediye ettiği hançeri tanır. Cembelî’nin hançer darbesiyle ölmesine dayanamayan Binefş, aynı hançerle yaşamına son verir..

’Beyin zulmü zor olur’


Kim neden görmek ister ki
İçimdeki çöl yangınını
Her gece sinsice üstüme yürüyen
Bu işkence bitsin
Verme zamanı çoktan geldi
Avuçlarımdaki kanlı mendili
Görmüyormusun
Çanlar çalıyor aşkın azap vaktini
Uyan
Sevgili koynunda yatan sevgili
Bir tutam gülüşüne kul olmaktı ahtım
Sen bana ellerini,gözlerini,her halini
Sen bana kendini paylaşmanın acısını yaşattın
Artık
Yarama kurt girdi,iflah olmam bekleme.!


Kim bilebilir ki düşündüklerimi
Düş üstüne düştüklerimi
Bu vakitler
Tam da bu vakitler şakağımı deler
Zavallı bir mum alevine saplayıp bakışımı
Şuurumu kaybettiren bütün gerçekler
Bak yine kafayı yemiş bir şiir düştü peşine
Bana kalsa derim ki
Ey sevgili başkasının olan
Seni sevdim ölesiye
Ne farkeder,haksız bir hükmün gönüllü mağduruysam
Şimdi orada
Kokunu bıraktığın ten nerden bilebilir
Seni sevmek
Gecelere de güneş doğması gibidir..


Benden sonra
Kim ateşinle yanar yıllarca
Kimin damarlarından akarsın oluk oluk
Sensiz yetimdir toprağım,cinnet geçirir
*Binevşa Narin’in çığlığına uzanır ağıtlar boyu
Paslı bir hançer ağrısıdır saplanan bağrıma
Ben yaşarken daha az olmadı yangının
İnan bunu yalnız sen bilirsin
Neyleyim ey yâr
Gölgende yaşamak düşmedi benim payıma..



/*Binevşa Narin destanı şiirin hikâyesi bölümündedir./