EvlatDuydum ki ölü çıktığım her sabahta Ölü annelerin rahminden isyanlar topluyorsun Yapma.! Çünkü ben İsyanını gömecek derin kazılmış kırmızı bir şafakta Açlıktan sütü kesilmiş evlatsız bir anne bırakacağım sana Bekle.! Beklerken biraz uyu Doğduğundan beri uyuttukları gibi seni öyle uyu İstersen ’analar ağlamasın’lı bir rüya gör Sen bilmezsin evlat Böyle rüyalar tersten görülür sonu kabusa döner Öyle olmasaydı hala ağlatabilir miydi bizi bu itler.. Kendi duasıyla çarpılan azizlerin ayinine girip Kırk çarmıhta gezinen yalanlara ibadet ediyorsun Yapma.! Ahh be evlat öğretmemişler sana Susmayı giyinenler kendini yakanlardır Melun ellerde titreyen mumlar gibi Yatsının geleceğinden korkmayanlardır.. O lanet gidişinden beri Keşkelerim Cudi’nin karnını tırmalıyor Sabrım sabrını delerse göğün Gidişin kadar lanet sustuğum için Adımla başlayan küfürlere bela Namlusundan fırlamaya geç kalmış mermi Nuh’u uykusundan zıplatan tufan olurum.. İşte böyle evlat Ne ben anlattım ne anlatsam sen anlardın Mesela Çok düşündüğüm için insanların beni deli sanmasına aldırmamda Parayla zaten işim olmaz çünkü para puşta yakışır Ama Zengin çocuklarının içi doluyken dönüp de bakmadıkları Bir muz kabuğu görsem yolda ağlarım Aklıma bir anne gelir kendi aç sütü yok Komşunun verdiği ilk ve son muzu yavrusuna yediren Muz için saatlerce ağlayan yavrusuyla anneye Yirmi yıldır ağlarım.. Aslında ben sana son bir şiir yazmak istedim Ama olmadı çünkü ben şair değilim Mektup de vasiyet de zatın ne istiyorsa onu de Aklıma bir kadın geldi bak yine Bunu unutma evlat Doğumuna gün sayan kadının uğradığı tecavüz Kan kaybından ölmeyi bile beceremeyen bebek Şam’dan gelen babanın Beş aylık yavrunun suratına indirdiği yumruk kadar acıtır gerçek.. HOŞÇAKAL EVLAT.. Şiirime ses nefes olan sevgili yoldaşım can arkadaşım Mine GÜLTEPE’ye sonsuz teşekkür ederim.. |
Kimisi çocukluğuma, kimisi cahilliğime geldi...
Kimisini ne istediğimi bilmeden sevdim,
kimisini kendimi bilmediğimden sevdim.
Büyüdüğümü, olgunlaştığımı hissettiğim zaman ise; Seni Sevdim
Şimdi düşündüğümde çocukluk işte diyorum gülüyorum,
aradaki fark da burada, diğerlerini çocukça seni kendim gibi seviyorum...
Ümit Yaşar Oğuzcan
uzağa çokk uzaklara gittim dönemiyorum şiir, bırak/ma ellerimi......
ahh sevilayım her gelişimde biraz daha yanıyor içim dışım! şiir yüreğine sonsuz sevgilerimi bırakıyorum..