başkasının yarisin
duvağı, kaderindeki son gerçeğe açıldı,
omuzlarından ayağına dökülen, siyah gelinliğinin utangaçlığında büküldü boynu zimmetinden düştü hayalleri çığ altında kaldı yaprak teni kıyamete kesti gece kana bulandı kısık sesi.. gözyaşında aktı içindeki zehir uykusuzluk gezinirken koridorda kapıları bir bir yüzüne kitlenir, avuçlarımın izi tüter, üşüyen saçlarında.. ’’ hasret mızrabın değer gönül telime acıyan gözlerle bakma yıkık halime ne zaman kalemim geçse elime seni yazıyorum, sen başkasınınken’’ ’’ SEVSEYDİN’ ... hatırladınmı bu son sözünü geride kalan tüm satırları unuttum ’’ sevseydin’’ dedin tek mermiyle vuruldum boş kovana, gece gözlerini sıkıştırdım, ölmeyi arzuladığım her an, seni kafama sıktım... aşk, ömür ve ölüm kısgacında; sevdan ömrümü uzağında gurbet ettiysede, sensiz ölüp gitmeme izin vermiyor... AŞKA ECEL FIRSATI karan |
seni kafama sıktım...
..
Sevgili karan,Her yeni şiirde,yeni imgelerinle karşımızdasın.
sevda,öylesine derin yara açmış ki kurgunda,başkasının da olsa,unutamıyor gönlün,ruhun...
Anlamlıydı dizelerin,hüzünlendirdin.
Beğeniyle okudum.
Sevgilerimle !