BİR GÜN ANSIZINölümüm olursa bir gün ansızın biliyorum üzülecek iş masam, masamın üstünde başlanmış yazım, bir de gölgesinde dinlendiğim çam. yarı camsız biricik dost pencere yollara bakacak hep uzun uzun, yollara bakacak beyhude yere ölümüm olursa bir gün ansızın. ölümüm olursa bir gün ansızın sokak çocukları herkesten önce kollarında acımasız ayazın titreşerek ağlayacak sessizce. tekir’im habersiz merak edecek büzülüp altında gür asmamızın. gözü yaşlı telgraflarım gidecek ölümüm olursa bir gün ansızın. ölümüm olursa bir gün ansızın kadehim elemden parçalanacak; inleyen sesiyle yaslı bir sazın bana belki en çok dostlar yanacak. iyi kötü herkes bir şey diyecek. bilirim, yalnız o vefasız kızın kalbi biraz olsun irkilmeyecek ölümüm olursa bir gün ansızın. |