her ikisi
korkularımı dipsiz bir kuyuya salıp sessizce,
gördüğüm rüyalara teslim ,günahım ellerimde yüzüne baktım sadece, görmeyi umarak kafandaki kelimeleri. karanlığında kendimi aradım el yordamıyla. buz gibiydin,soğuk,mesafeli bir o kadar durağan,o kadar nemli. her bir kıvrımında üşüdüm beyninin habis bir ur gibi şekilsiz,çirkin... gördüklerimin dehşetiyle büyüdü gözlerim. hayır,ben değildim. ya da ’’sen’’değildin. ya da her ikisi. |