O kasabamızın garibiydi. Gündüzleri kaldırımlarda, geceleri Çarşı Camiinin yanındaki kulubede yatar kalkardı. Camii cemaatından sözüm ona kendini bilmez üç-beş zat garibe;
- İşin iş, yan gel yat bakalım. Ekmek elden su gölden. Otele de para vermiyorsun diyerekten onu aşağılar, üzerlerdi. O ise bu şahıslara her seferinde
- Merak etmeyin bir gün hesabımı toptan ödeyeceğim die cevap verirdi. Ve bir gün kaldırımda oturduğu yerde öldü kaldı garibim. Cenazesi kaldırıldı feryafsız, ahsız üç-beş kişinin omzunda garibe yakışır şekilde.
O kendini bilmezler bir an önce garibin kldığı kulubeyi boşaltmak temizlemek üzere gittiler. Önce bir kaç parça eşyasını dışarı attılar burunlarını kıvırarak, sonra yedi yerindem yamalı şilte döşeği. Birden şaşkına döndüler. Ne görsünler içi banknot para dolu naylon poşet. Hemen İmam Efendiye haber verdiler. İmam Efendi geldi poşeti aldı, açtı parayı saydı. O da Ne ? Paraların arasında not yazılmış bir kağıt var. İmam Efendi notu kağıdı özenle açtı ve okudu ve hüngür hüngür ağlamaya başladı. Okuduğu not da : BİR GÜN HESABIMI TOPTAN ÖDEYECEĞİMİ SÖYLEMİŞTİM yazıyordu.

Bu şiirimi o garip için yazmıştım. Mekanı Cennet olsun. Ne Mutlu Garip Olana.

Boş kaldı bugün sokaklar,
İnledi, inledi kaldırım taşları
Kondu musalla taşına garip naaşı,
Aktı minarelerden göz yaşları.

Ne gezmiş oldu bu yollarda,
Ne yatmış oldu ıssız sokaklarda,
Kubbe gölgesinde rahat ve huzur,
Bir garip öldü bugün kaldırımlarda.

Yok oldu bir lahzada ortalardan,
Sıyrıldı birden keşmekeş yaşantıdan,
Ne feryat, Ne ah ile omuzlarda,
Bir garip mezarına gitti bu kaldırımlardan.


Yozgat-Şefaatli, 17 Haziran 1986

Yüksel Erentürk YILMAZ