SOKAKLAR YANIYOR
Ne Üsküdar yandı yüreğimde, ne Karagümrük
Ne bir puştun elinden kaçtım, Ne de sevdam uğruna kaçırdım sevdiğimi Üsküdar da söner, Karagümrük de Sokaklar yanıyor kışın ayaz gecelerinde. Vallahi ben tutuşturmadım Ben atmadım sigara izmaritini Polis amca Gördüğün gibiyim işte yalın ayak, üstü açık Bir köşeye kıvrılır yatarım akşam olunca. Ben yakmadım bu ateşi Benden öncede yanıyordu sokaklar, sönmüyordu Kimin canı yandı Polis amca Neden şimdiye kadar bu ateşi kimse görmüyordu. Ne Üsküdar yandı yüreğimde, ne Karagümrük Onları tutuşturan ateş beni yakmaz Söndürür onların ateşini üç-beş damla su Nehirler boşansa söndüremez Beni yakan ateş bir ömürlük. Vallahi ben yakmadım Sen de bilirsin Yeni değil ki yanan ateş Polis amca Ben yakmadım Yemin olsun senden bir şey saklamadım Sokaklar yanıyor Polis amca, ben yanıyorum Yıllar var ki sokaklarda, ben beni arıyorum. Sadece bir yangın olunca sordular beni Sadece birilerinin canı yandığında Gözyaşım kaç yangını söndürdü biliyor musun? İzbe damlarda Soğuk kaldırımlarda Issız Sokaklarda Sabahlara dek; Kimsesiz, tek başıma ağladığımda. Ben ateşi yakan değil Ben yangın yeriyim Ben bu sokakların çocuğu Ey canı yandığında beni arayanlar İyi bilin ki ben de sizden biriyim... Bütün Sokak Çocuklarına Armağanımdır. Konya-Ereğli, 17 Kasım 2006 Yüksel Erentürk YILMAZ |