Yelkensiz Sandal
insan yıldızları mı seyreder hep
aklının köşesindeki yüreğine demir atmış gemiye bakar gibi.. limanından.. hep geceleri onumu sayıklar yada düşlerinde onunlamı konuşur,ağlar.. insan sevmeye görsün nede acı verirmiş volkan patlamasından sonra çıkan ateşin alevi.. halbuki bilmeli insan, ilkbaharda yeşeren çınar ağacındaki yapraklar sonbahara geldiğinde kızarıp bozaran oyuna küsmüş bir çocuk misali yollarda ağlayarak evine gittiğini.. ne malum’ der ya insan ! işte o an,bir sandal kiralar cebinden çıkan son kuruşu yetmezmiş gibi yüreğide kefil sayar yelkensiz sandala.. ve açılır gider uzaklara.. o limanı bulma pahasına koca gemiler atlatır ardından dalgalarla boğuşurcasına..! Ümit Orucoglu |