acılı ve sancılı,
dayanılmaz denli zor
kişinin geçmişinden birden demir alması.
bir gömlek örneği çıkarıp atılmıyor
umutların tohumu,
öfkenin yeşil pası.

fırtınalı bir ömrün deniz yolculuğunda
her önemsiz rıhtımda
birer değer yitirmek;
baharları düşlemek
sonsuz kışın ucunda,
yamyamlarca kendimi yiyip yiyip bitirmek.

pembe kuruntuların
sırça köşk geceleri
yaralı yankılarla yıkılırken yürekte,
silmek için alnımdan
pişmanlık denen teri
namluda suskun mermi huzursuz beklemekte.

altımdan halı gibi
çekip çalınan vatan,
ürkütülmüş kuşlarca titreşen anılarım,
yitik bir güz güneşi en bitik bir guruptan
durmadan haykırırsa
ben nasıl dayanırım?

gordion düğümünün en zorlu boğumunda
hançeri vurmak için
çözümsüz bilmeceye;
boğulmamak üzere
karanlığın koynunda
sürekli, perdeledim penceremi geceye.