GELEN-GİDEN
Hayatımız bir Konak.
Gitmeye yüzünü dönmüş, Ayakları kalmaya gelen misafirlerden ibaret. Birileri geliyor, birileri gidiyor yine de denge sağlanamıyor. Ne gelen gidenin yerini doldurmuş Ne de giden gelene yer açmış. Gidenin anısının, adının üstüne gelen oturuvermiş İkisi bir iç savaştır içimizi duman altı bırakıvermiş Giden gelene benzetilmiş ya da gelen gidene… Bazen trafik bir karışmış ki Gelen giden belli değil. Bir nevi belediye otobüsü yüreğimiz. Ne her gelen iyi ne her gelen kötü. Ne her giden iyi ne her giden kötü. Kimi gelen keyifsiz mecburi gelivermiş Sevdiğini bırakıp sevenine Yahut yerini yurdunu bırakıp gurbetine Kimi gelen koşa koşa,sevinçle Sevenini, sevmeyenını bırakıp Bin hevesle Sevdiğine Kimi giden mecburi gidivermiş Ağır ağır,çağıran önemli Durduğu yer pek keyifli Fakat dendi ya çağıran önemli. Kimi giden koşa koşa gidivermiş Sevenini bırakıp sevdiğine. Sorduruyor ya şimdi Konak ın sahibi: Gelen de sevenini bırakıyor sevdiğine geliyor Giden de sevenini bırakıyor sevdiğine geliyor O Halde gidenle gelen ne zaman eşitleniyor ? Hayat cevaplıyor: İkisi de kavuşamıyor… BAŞAK KURU BK..@ |