SETBAŞI’NDAsetbaşı’nda bekleyeceğim seni intihar köprüsü’nün az ilersinde. yüz metreden, bin metreden duyacağım nefesini rüzgâr kırbaçlarının buzlu sesinde. koşacağım soluk soluğa sana sahile doğru şahlanan dalgalar gibi: sen de bana öylesine koş ve göster cihana sevginin biterken alevlendiğini. atıl kollarıma eskisi gibi yine öylesine güzel, öylesine nazik, öylesine şık. isterse inanmasın gördüklerine -aşkın ölmezliğine- o intihar köprüsü ki, ölümlere alışık. |