...sonsuzluk koşusu mu ?Yalnızlık bataklık gibidir, içine girersen öldürürsün kendini Bir matem havası içinde kaybettiğin bir çok şey anar seni Ve sen yalnızsındır Ve sen ölmüşsündür... Sonsuzluk koşusu,gece görüşü ve bir kadın kalır arkanda Bastığın toprak saymaz olur ruhsuz bedenini tüm bu yaşadıklarınla Sıcacık nefesinle soğuk akşamlarda ısıttığın o eller şimdi bir başka nefesle ısınmaktadırlar Sesini duyan bile olmaz, ezberlediğin yeminler çoktan yalanla oyun oynamaktadırlar ve sen bilinmeyendesindir belkide ruhunla başbaşa yalnızlığa mahkumsundur... Bana geri gelen umutlarım Şimdi yaşama dair tek ortağım Tutamadığım bu aşk Deniz kıyısı gibi Her şeyin kıyısında artık sen sönmüş ışığımsın yada bu yaz sıcağında ki soğuk nefesimsin... Neredeydin de bulamadım seni, Hangi pınarın başındaydın da sana susuz kalamadım... Şarkılarda mı aramalıydım seni, Yoksa dumanı tütmeyen boş bir evde mi ?.. Benzerin de varmıydı ki bulamadım. Neleri vermedim ki geri dönersin diye Adım divaneye çıktı Yinede bırakamadım yabancı suratlarda seni aramayı... Uykularımda bile defalarca hasretinle boğuşuyorum. Sen neymişsin de yüreğim yaşanan bunca acıya rağmen seni sevmekten vazgeçemiyor Değerin yaşadığım her saniyede sevgiyle büyüyor Bildiğim her yalan yıkıntılarda yok oluyor... Radyodan dinlediğim her şarkıda sen vardın Nereye gitsem,nereye baksam hep sen vardın Aşkın saflığı inançlarımın üstüne çıkmıştı bir kere Yıldızlar bile sönük kalıyordu senin yanında..çok sevmiştim seni çok.. Çektiğin dokunaklı aşk hikayelerini biliyordum onun için başım hep secdedeydi dualarım seninleydi... Yokluğumda belki benden de çok gözyaşı havuzunda ıslanıyordun Ama her gece acımazsızlığın aşkının önüne geçtiğinde sen engel olamıyordun Sahildeki kumlar gibi ezip,geçtin üzerimden....mevsim kış... Seni görmeye gelmediysem ikinci bir ayrılığa kalbimin dayanamayacağındandır. Seni her gördüğümde yemyeşil kırlarda buluyorum kendimi ; inan boğuluyorum Denizdeki dalgalar gibi bir vuruyorsun kendimi kaybediyorum Artık gülmek istiyorum..seninle sevince doğru yelken açmak istiyorum hadi koşalım aşka... Aşkımızla yeniden doğalım.... yüreğimizi sadece sevgiyle dolduralım derken sayende her şey bitti... Unutan unuttu her şeyi...bir ben kaldım yokluğunla başbaşa Silemedim , aksine daha da çoğalttım içimdeki sevgini Aşkın terk ettiği sevgililer kodundayız..işte buna aşkın vedası yada belası-).... Sen yine adınla kurtarıyorsun..ya ben!.. Seni sevdiğime şahidim İzmit körfezi Yokluğunda akıttığım tüm gözyaşları onda gizli Bu sana benden kalan son her şeyim içi boş beyaz bir sayfa gibi anlamsızım ...ve sen olmayınca hiçbir şey olmuyor artık sensizliğe alışmalıyım yada toprağa ve sen , seni alıp bu yürekten giderken bir şeyi unuttun onun için geri geleceksin!... emre onbey 26 / 10 / 2006 |
dostun olarak gelmesinden yanayım.şair olarak yazmana taraftarım.tam puan