8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
7170
Okunma
Sevgili göktan çelikiz’e…
“kendimin bile bilmediğim bir yerdeyim…”
Her akşam mehtabın gölgesine vururdum
Kendimden kalan çırpınışların asiliğini…
Bir gülüş belki de hayattan en çok istediğim
Benden çok uzakta olan bir kadının sevgisi belki de…
(şimdi söylermisin, nasıl hüzün akmasın yüreğimden)
—bir akşam-ki mehtapta öylesine yaşıyorum…
Mevsimler düşüyor, geriye kalan hayallerimden
Bir neden arıyorum/ her şeye bedel bir sebep!
Öylesine serüvenlerin peşinden kandırıldığım,
Biraz “ben” istiyorum, geride kalan çocukluğumdan…
(ayrılıktan öte bir şey bu-tıpkı çocukluğumdaki gibi)
—bir mevsim-ki yaşandıkça terk edildiğimi hissediyorum…
Evet, ben o eski günlerimdeki rüzgârları özlüyorum
Tenime değdikçe yaşadığımı hissettiğim o fırtınaları…
Korkarak pencerenin ardına gizlendiğim o karanlığı
Belkide kendimden bu kadar kaçmamı sağlayan o aşklara…
(oysaki ben her yalnızlığımda düşerdim pencerelerden)
—bir rüzgâr-ki çalıyor kendimden de beni çok uzaklara…
“kendime yakınlaştıkça hayallerimden de uzaklaşıyorum…”
not:çıkarmış olduğu "beşinci mevsim" albümünü dinlemenizi şiddetle tavsiye ederim...
( www.goktancelikiz.com )
Emre onbey
Cevap Yaz