içimdeki haykırışa...



Sokakların türküsünde yalın bir adres gibi
Dolaşıp duruyorum ; sonra yine bilindik işte !
Kaybedilenler bile unutuluyor ve sonra yeni biri
Daha ,daha ekleniyor... türküler sessizleşiyor .

Eski bir ağacın dalından kopan çıra gibi
Yandıkça yanıyorum ; sonu yine bilindik işte !
Geçmişime bakıyorum , gülüyorum ; maziler ve
Hatırlamadığım bir sürü anlar da çoğalıyorum...

...hırsızlar dolaşıyor etrafımda
her biri koynunda kılıç ile yaşıyor
ya keserse , ama kesmez değil mi?
Zaten onlarda biliyor ; aslında hiçbir şeyin kesmeyeceğini
Tamam !.. belki kılıç paslı kesmiyor da
Ya vicdan nerede ? Hiç paslanır mı o !..

...banka oturuyorum
yanımda ihtiyar bir beden , diyor ki :
“genç olsam da borcum olsa be evlat !..”
ah be dedem...bende :
“yaşlansam da borçlarımı anca öderim...”
nasıl bir çelişkidir bu , inan anlamıyorum ...

...zaman neyi götürüyor bizden
düşlerimizi mi ? gençliğimizi mi ?
ya neyi veriyor umutsuzluğuyla beraber
anlamıyorum...ben artık bu hayat oyununu oynamıyorum !..


...maziler
inanın hepsi hapisteler...


emre onbey