Yoksuluz HevalŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Canım dayıma (mem) acil şifalar dileğimle bu şiir ona...
şakaklarımda kudurmuş ter-inmeler hoyratça şımarıyor tuz yangınlara budandıkça ömür yollarım gün boğuluyor gözlerimde vakit akşamdır heval ört imgelerimi üşüyor hezal... dirayetim tükeniyor heval bu yürek kesiği ayrılıklar z/amansız tünedikçe başucuma gücüm yetmiyor heval gücüm yetmiyor nefesle dövüşmeye. zehir zıkkımım aynalara dağınık düşüncelerim yolsuz hancısı benim bu eşkiya sızıların yoldukça saçlarımı ünlemler uğultular ölüyorum heval... elimde divit kalem kelamı çivit döküyorum satırlara duy heval duy coğrafyamın yetim başlı yıldızı duy lehçemin lâl dili daha kaç renge boyanacak gökyüzü arafın eteğinden dökülürken pastörik tablolar öteki yüzünden göreceğiz dağları sisli yalnızlıkların saydamlığından hıçkıracağız pusuda vurulurken yazgımız... biat edip alaca karanlığa alazlanacağız durmadan gözyaşlarımız karışırken kahkahalara xezal nasıl dayandıysa oğlunun şivanlı ağıdına öyle sarılacağız pepuk çığlıklarına... heval dar dünya kuyulardan geçit yok yol bulmaya sokaklar voltasız iki adım caddeler dikenli yorgunluğun kamburu çoğaldıkça sırtımızda vadiler heval menevişsiz vadiler günsüz, güne bakansız göçler ahdimiz kan revan yoksuluz heval yoksuluz sevincin uzağında ah heval öfkem bombardıman kelamım civan... ölüme s/es verdikçe al duvaklı türküler çocukları uyut heval masallar atlasında... ah heval zin öldü mem oksijen çadırında dua et heval dua et ölmesin mem sâlâsı değmesin ağıtlarıma anla heval babasız masalımda mem’siz aydınlanamam.... ört imgelerimi heval üşüyor hezal... |