GÖZ KADININ ZIRHIDIR
Müspet/menfi ne varsa, hepsi gözünde saklı
Onu türbanından çok, bir tek bakışı korur. Yürürken/konuşurken, vakarlı/ağırbaşlı Bir şelâle misâli, haşin akışı korur. Bütün yükü o taşır, öyle cefâlıdır ki Şefkatte, merhamette, öyle vafâlıdır ki “Ayağın altı cennet”, öyle sefâlıdır ki Eşine, evladına, kendin yakışı korur. Tarihler yazmaz onu, o kendini ittirsin Hiç mümkün ağyâre, gereksiz söz ettirsin İffetliyse bir kadın, mümkün mü laf attırsın? Yanlışı görür görmez, birden çıkışı korur. Dillerinden bal akar, öyle yağlıdır ki o Her an yanan bir yürek, öyle dağlıdır ki o Anneye ve babaya, öyle bağlıdır ki o Kolay kolay sökülmez, sağlam dikişi korur. Son kararı o verir, evde sözü dinlenir Yanlışı görür görmez, birden parlar, cinlenir Bir tebessümü yeter, karanlık aydınlanır Şimşek gibi âniden, birden çakışı korur… 22/11/’10 Hanifi KARA |