Müspet/menfi ne varsa, hepsi gözünde saklı
Onu türbanından çok, bir tek bakışı korur.
Yürürken/konuşurken, vakarlı/ağırbaşlı
Bir şelâle misâli, haşin akışı korur.

Bütün yükü o taşır, öyle cefâlıdır ki
Şefkatte, merhamette, öyle vafâlıdır ki
“Ayağın altı cennet”, öyle sefâlıdır ki
Eşine, evladına, kendin yakışı korur.

Tarihler yazmaz onu, o kendini ittirsin
Hiç mümkün ağyâre, gereksiz söz ettirsin
İffetliyse bir kadın, mümkün mü laf attırsın?
Yanlışı görür görmez, birden çıkışı korur.

Dillerinden bal akar, öyle yağlıdır ki o
Her an yanan bir yürek, öyle dağlıdır ki o
Anneye ve babaya, öyle bağlıdır ki o
Kolay kolay sökülmez, sağlam dikişi korur.

Son kararı o verir, evde sözü dinlenir
Yanlışı görür görmez, birden parlar, cinlenir
Bir tebessümü yeter, karanlık aydınlanır
Şimşek gibi âniden, birden çakışı korur…

22/11/’10
Hanifi KARA