UTANSIN
Kendi özünden uzak, eğitim sistemiyle
Bir mâsumdan bir câni, doğuranlar utansın. En büyük ihânet bu, okulda çocukları Yalan/yanlış bilgiye, yoğuranlar utansın. Vebâdan kaçar gibi, doğrulardan kaçınır Suçunu bir bir saysan, bu seferde gocunur Kendi muhtaç himmete, gûyâ lider geçinir Halkını bâtıl yola, çağıranlar utansın. Öğrenci öğrenciyse, ne işi var tanklarda Büyük zararlar açar, bankalarda, banklarda Hak arama adına, meydan ve sokaklarda Her şeyi tahrip edip, bağıranlar utansın. Söktün kaldırdın attın, damdaki o oluğu Nasıl zehirledin sen, düşün çocuk çoluğu Din ile kemalizmi, bir de ulusçuluğu İstismar eyleyerek, sığınanlar utansın. Hiç ürün alınır mı, bir toprak ki o kumlu? Kürt/Türk olsan ne yazar, kendi mi oldu Rumlu? Şunu bil ki bir kişi, seçtiğinden sorumlu Irkını üstün görüp, öğünenler utansın… 15/11/’10 Hanifi KARA |