BE ADAM
bu gün efkarım var.
can yüceli okudum, sindire sindire. ümit yaşarı okudum, avaz avaz. iclal aydını dinledim, hıçkırıklara boğularak. olmadı, avutamadılar beni. her saç telime hüzün bağladım, her damla göz yaşımda hazanları azat ettim. yer gök duydu da beni bir sen duymadın... şiirler yazdım sana, övgüler,sitemler yağdırdım, herkesler okududa, bir sen okumadın. nerdesin be adam? bu kadar mı kördün sen? bu kadar mı yitirdin beni? sahi sevgili, biz nerede kaybettik bir birimizi? sen de mutlu olma emi... |
Hani bazen derdimiz varken, uzaklaşmak isteriz o ortamdan, zannederiz ki, uzaklaşınca dertler bitecek. Ama yanılırız çünkü gittiğimiz yere derdimizi de götürürüz.
Şiirlerinizi gözden geçirdimde, hepsinin ortak özelliği vardı.
Nasıl anlatsam...
Hani bazı insanlar için deriz ya, içi dışı bir diye. Şiirlerinizde öyle. Su gibi duru, esrarengizlik yok. Yürekte birikmiş fazlalıkları dizelerle salıvermek.Tarzınız oluşmuş.Bu güzel bir edinim.Ud dersi alırken hocam derdi tarzını oluşturmaya başladın diye.Her yiğitin yoğurt yemesi farklı olmalı.
Gümüldür'den sevgiler...