Bir O Mustafa…Kanadı kırık memleketin topraklarında Sabahına küsmüş intiharda şafaklar Kendinden korkuyor karanlık Kasım çiçekleri adından soyunmakta Dokuzu beş geçerken yüzler Bozmuyorsun üsturubunu Bağdaş kurup deklare yarınlara İnadına inanç diriltiyorsun sırtımızdan Kaynıyor bahtı kara Anadolu Bayrak öksüz, sevincimiz isyan Şeytanlara azık gözyaşları Analar hala yas tutuyor ardından * Mağrur ve gururlu Herkes Kemal herkes Atatürk Bir o Mustafa… Bir o utanmıyor damarındaki kandan Susadık varlığımıza Uyku bile arlanıyor uyuşan ruhlardan. * Sen bize inandın ama biz kendimize inanmayı beceremedik. Affet… Habibe Ağaçdelen |
Teşekkürler; var ol sevgili Habibe...