Kasıkların çaresizliği gibidir
Yangının tam ortasında
Çatlayıncaya kadar nefesi tutmak
Tek çekiş oksit, sonrası bedenler kaskatı


Kaç kişi yarım eşeler hırsını
Kaç kişi bir haber burgudan
Kabuğu soyulmuş ruhun mahcubiyetidir
Oygun ve yorgun yollarda devinen körpe yitikler

Tuzsuz çorbada aç kuzular delişir
Haraca kesilir tutkun olduğumuz gözyaşı
Analıktan kesilmiş tevazumuzdur intikam

Yedi ceddi baskıdadır cennetin
Tüten cesetleri koklayan memleketler
Umurumda bile değilsiniz
Doğmuşsak Dünya biz olur, eğilin artık


Tanrı dilinde koca bir “Hiç”ken gülün
Post’unda dostunu çıkarttı birileri
Bu gün d’evrimin özgürlüğüne ateş ediyor
Neo-köpeklerin çırıl çıplak özneleri

Vur ve öldür
(Elinde kalan kardır)
Kocamansınız ya Dünya düzelir (mi) artık!

Habibe Ağaçdelen