DİYEMEMben azınlık damgasıyla doğdum, çocuğum, ‘çok’tan az alamaya alıştırıldım az az büyümem yasaktı sere serpe, bu yüzden sıska kalmışım biraz. ben azınlık ikliminde yetiştim, çocuğum, güneş hakkım, hava hakkım, su hakkım azdı. bir mengene azabıydı gündüzlerim bitevi, gecelerse ayazdı. ben azınlık denizinde yüzdüm, çocuğum, teknelerdi, serpmelerdi tek korkum; hemcinslerimin mekânı engin, mavi sulardı, benimkisi kirli kum. ben azınlık koğuşundan geçtim, çocuğum, düşünmem suç, konuşmam suç, solumam suçtu. imansız tanrılara secde etmek, kul olmak ölümden de korkunçtu. ben azınlık sehpasından indirildim çocuğum, kırık onur dalımı yeniden ekleyemem. kimliğimi sakın sorma, yasaktır, korkuludur, istesem de diyemem. |