AYRILDIKTAN SONRAhangi eşyaya değsem, bulduğum senden bir iz, döşekte sıcaklığın, yastıklarda saçların. masandaki aynada ne bet kalmış, ne beniz, sitem eder oradan ince çatık kaşların. çekmecede hıçkırır deste deste mektuplar, perdelerde ellerin, bardakta dudakların. albümleri açamam kalbim çılgınca hoplar, resimlerden gülümser gelinlik duvakların. o neşeli dolap da öksüzleşti köşede içinde giysilerin (bu yüzden açamam ki). saksılara her sabah su döktüğün şişe de dolu kalmış öylece, yaşlı gözlerin sanki. burada her şey büsbütün senden birer işaret, ben onlara baktıkça kahrolan korkunç sefil. anladım ayrılığın çilesini nihayet: bende seni öldürmek ölmeden mümkün değil. |