AFFET YÂ RABBİ!
Dili, kavmi değil de, îmânına bakarak
Kürtleri ve Türkleri… Lazları da affeyle. Bakmadan cinsiyete, yaşayan insanları Erkekleri, dulları, kızları da affeyle. Sevâbımız varsa da, günâhımız daha çok Gel kendini aldatma, boş laflara karın tok Hiç kimsenin yüzüne, bakacak hâlimiz yok Günahlarla kararmış, yüzleri de affeyle. Kötü şeylerdir dâim, nefsin hoşuna giden Sanki birer kargayız, biz olduk çöplük diden Dedi/kodu, gıybeti, diline tesbih eden Mâlâyâni söylenen, sözleri de affeyle Sonunda pişman olur, övünürse soyuyla İnsanlar yargılanır, elbet bir gün huyuyla Bedeni ortak edip, işlenen beş duyuyla Mahreme nazar eden, gözleri de affeyle. Her şeyleri eritir, tuttu mu benim ahım? Dese de neye yarar, ben Kral’ım, ben Şah’ım Yalvarırım ben sana, ne olursun Allah’ım! Affetmeyi seversin, bizleri de affeyle… 27/10/’10 Hanifi KARA |
Tebriklerim ve saygılarımla.