Bir Garip Muştu“İmkânsızı başarıp, serseri bir akıla Uyduğun günden beri gönlüm deli divane.” Kibrin ufkundan bakıp, sevdamı kifayetsiz Saydığın günden beri gönlüm deli divane. Huzur akdinden kaçıp sorgusuz, şikâyetsiz Caydığın günden beri gönlüm deli divane. Dargınlığa yol buldun gelişen her olayda Tutsak düşürdün aşkı kurduğumuz sarayda Zühre yıldızı gibi, göğümden dolunayda Kaydığın günden beri gönlüm deli divane. Mesrur oldun hicranla ödeterek mihrini Sevgi bendini yıktın çağlatarak nehrini Zerk edip yüreğime ayrılığın zehrini Yaydığın günden beri gönlüm deli divane. Tarifsiz kurgularla saldırdın hayalime Seraplar resmeyledin sadistçe tuvalime Yangınlar bırakarak derbeder ahvâlime Kıydığın günden beri gönlüm deli divane. Silerek hatıramı onardın (!) belleğini Ararken saadeti şaşırdın feleğini “Haddini bil” diyerek hoyratlık gömleğini Giydiğin günden beri gönlüm deli divane. Biçâre duygularım, öksüz düştü niyetim Firâk-ı müebbetle ödetildi diyetim Katledip geçmişimi, istikbalimi yetim Koyduğun günden beri gönlüm deli divane. Lâl eyledin aşkımı yayarak gümanını Besledin sözlerinle bahtımın hüsranını “Muştu” diye Mimar’ın, feryad-u figanını Duyduğun günden beri gönlüm deli divane. Vebâlimi yüklenip, sevdamı kifayetsiz Saydığın günden beri gönlüm deli divane. İmha edip akdini sorgusuz şikâyetsiz Caydığın günden beri gönlüm deli divane. Menderes OYANIK 04.05.2010 |
Saydığın günden beri gönlüm deli divane.
İmha edip akdini sorgusuz şikâyetsiz
Caydığın günden beri gönlüm deli divane.
RAHATLIKLA OKUDUĞUM EN GÜZEL ŞİİRDİ DİYEBİLİRİM.