Yolcu
Bir garip yolcuyum mekânım belli
Sorma kimselere bakınmadan gel, Can çeken ruhuma bir an teselli Verme istiyorsan sakınmadan gel. Beklemekten ömrüm düştü eyvâha Bu dertli gönülle ermem salaha Bürüme cefanla ânı siyaha Sarma hüzünleri takınmadan gel. Sayılı nefesler sefer zamanı Tutuştu elime ecel fermanı Görme yüreğimde kopan tufanı Vurma dizlerine yakınmadan gel. Sitemin başa taç muştudur kahrın Kıldan ince boynum varsa da tavrın “Affet” ne kelime, sonsuzdur hatrın Yerme geçmişini çekinmeden gel. Ne olur âh etme deşme yaramı Üfleme korunla yanan çıramı Kanatıp içinde kem hatıramı Kırma umudunu dokunmadan gel. Dön artık bahtımın tatlı belası Bitmeden takdirin fani molası Arza yayılmadan ölüm salası Durma uzaklar da okunmadan gel. Ardımdan dilersen at taşlarını Uzak tut adımdan telaşlarını Esirge kabrimden gözyaşlarını Sürme toprağıma dökünmeden gel. Menderes OYANIK 06.01.2012 |
Eyvallah usta