Eylül’ü vurdular !!!

Bakmadan sırtına yüklenen aydınlığa
Korkup ayak seslerinden umudun,

Eylül’ü vurdular !!!

Heba olurken ellerimin tuttuğu nasırlar
Alnımın teriyle yoğurmama aldırmadan geleceğimi
Kurumadan daha
Darağaçlarının yağlı ilmeklerine bulaşan kan,

Eylül’ü vurdular...

Yağmalanan ruhumdu
Ve her gözaltına alınışımdaydı kaybım,
Yaşayacağım yıllardan yana.

Fiyakalı arabalara değildi özlemim,
Ya da caka satmak kordon boyunda...
Avucumda tuttuğum taşı daha da sıkıştırmaktı
Taş gibi sağlam durmak adına.

/Sararan yapraklardan feyz alıp,
Akşam gün batımlarında aşka doymalıydık aslında.
Pay biçilen tarafı buydu beşerin akıllanmaz ruhuna./

Eylül’ün küllerini gencecik yüreklere savurdular...
Ve numaralandırdılar ismimizi aklında tutmaya korkanlar.

Bir gece yarısı söndü gözlerde saklanan özlem

Ve anladım
Bir insanın gözlerini yitirmesinin ne demek olduğunu...

Umutsuzluğa kocaman bir adımmış
Karanlıkmış yarınsız bırakılmanın elde kalan yanı.

Panzerler geçerken delikanlı çağımın üzerinden
Bir Eylül günü söktüler yüreğimden umutları

Kaç yıl geçti aradan;
Kaç kış bahara gebelik yaptı da
Kaç yaz gönlünü hazan’a düşürdü ardından?


Şimdi sonsuz bir devinimle
Mevsim yine hazana dönme telaşında
Aylar oy birliği ile Eylül’ü seçmiş
Ki___________ rengi sarıdan yana

Sarı da hüznün diğer adı aslında...

Bir gündoğumunu
Aldırmadan sancısına karanlığa boğanlar

Eylül’ü de vurdular !!!

Bakmadan sırtına yüklenen aydınlığa
Korkup ayak seslerinden umudun,

Eylül’ü vurdular !!!

Bizimse dilimizde hep aynı filmin repliği kaldı

‘’İnci söyle onlara;
Uçurtmayı vurmasınlar...’


2009’Aydın...


Aylin Başdemir