SOKAK LAMBASI
Bir sükûtun içinde kıvranırken kâinat
Aydınlık bakışıyla sanki yaşam aynası Zifir karanlıkların kuruluğuna inat Yolları ışığıyla sular sokak lambası Baktıkça derinleşir ufku göğe dokunur Gönlüne büyü katar duruşundaki onur Bitmeyen yaşam aşkı gözlerinden okunur Karanlığı aydınlık kılar sokak lambası Geceyi güne katar fecir kokan zamanda Garipleri kucaklar ışık dolu mekânda Kırılmış aşıkların ayrılacağı anda Kalpleri birbirine ular sokak lambası Uzaklarda durur hep insandaki kibirden Mutlulukla ayrılır sevgiyle dolu yerden Bulut uykuya dalıp akşam olunca birden Uzun uzun mehtaba dalar sokak lambası Bahçesinde barınır sevdayla dolu güller Geceleri omzunda öter durur bülbüller Gölgesinin altında birleşince gönüller Sevda türkülerini çalar sokak lambası Açılınca aniden bulutların kafesi Gözleriyle birleşir düşen yağmurun sesi Gece güne ulaşıp tükenince nefesi Bir gül gibi sokakta solar sokak lambası Uzaktan anlamazsın var mı derdi kederi Sadece sokaklar mı, bu dünyadaki yeri? Bir girdabın içinde dönüyorken kaderi Gözlerinde yaş ile dolar sokak lambası Erol KONUR |
Hece şiirlerinde kafiyeden çok daha öte olmalıdır duygu.
Ki bir sokak lambasının ışığına vurmuş resmi geçit gibiydi hisler.
Güzeldi.
Kutlarım.