‘’Orta Asya göklere yükselen bir resimdir
Orta Asya yıllarca değişmeyen takvimdir’’

Yazılırken tarihler Bozkurtların sesiyle
Özgürlüğe atılan atların nefesiyle
Yüce dağlar diz çöktü Göktürklerin adına
Sanki koca bir cihan toplanmış kanadına
Bu Göktürk efsanesi ne Bozkurtlar besledi
Çinlilerin oyunu dağları kafesledi
Bir bir düştü Bozkurtlar dağıldı sanki yuva
Zincirler vurulsa da biter miydi bu dava?
Gözlerdeki yaşlara arıyorken kifayet
Bozkurtlar zincirlenmiş yaşıyorken esaret;

Kürşad çıktı sahneye yalnız kırk süvariyle
Ölmeye yemin etmiş o yiğit kırk çeriyle
Ruhunda yanıyorken bağımsızlık ateşi
Yazıyordu tarihler tekrar doğan güneşi
İhtilalin sesleri duyulurken uzaktan
Çinli prens şansıyla kurtulmuştu tuzaktan
Kürşat yiğitlerini saraya sürdü, heyhat!
Kırk can karşılığında doğacak yeni hayat
Bir Bozkurt karşısına çıkıyordu bin düşman
Bu delilik diyordu ölüme şahit zaman

Kırk süvari binlerce düşmanı yere serdi
Sonra gelen ölümle ruhları göğe erdi
Kürşat yalnız kalınca atı sürdü vatana
İntikam yeminini bırakarak zamana
İşte Vey nehri orda, ardında bir Türk yurdu
Ancak yıkılmış köprü durdurdu ulu kurdu
Kürşat yeniden çekti kılıcını ölüme
Artık bir son gerekti bu apansız zulüme
Atının üzerinde can verirken tuzakta
İhtilal dolu ruhu dünyadan çok uzakta;

Ölümün kadehinden şerbetini içerken
Ölümsüzlüğün nurlu kapısından geçerken
Açtığı bu kapıdan girenleri izliyor
Bağımsızlık ruhuna erenleri izliyor
Kürşat’ın bu ruhunu bütün Bozkurtlar almış
Özgürlüğe gidilen yolda ölmek kutsalmış
Meşaleleri yakmış kırk yiğidin savaşı
Dindirmiş Bozkurtların gözünden akan yaşı
Dökülürken toprağa Kürşat’ın bu türküsü
Yüzyıllar ötesinden duyuluyor öyküsü..