ELİFİMHer canlı gün gelince tadarmış da ölümü Sensizlik ölümden de betermiş be Elifim Aşk ellerinde bir gül. Avuçlarken gülümü Kanatan dikenleri yetermiş be Elifim Sensizlik ölümden de betermş be Elifim Sevdan gidince meğer gülmez olurmuş yüzün Boğazın düğümlenir dilde kalırmış sözün Damla damla dökülen incecikten bir hüzün Islanmış yanağımda bitermiş be Elifim Sensizlik ölümden de betermiş be Elifim Gün geçtikçe kanarmış yüreğindeki yara Ölmek istermişsin de gelmezmiş sana sıra Dudağında kalırmış sönmeyen bir sigara Gözlerin başucumda tütermiş be Elifim Sensizlik ölümden de betermiş be Elifim Gözlerini yummadan bitmiyormuş bu çile Ne kadar yaşasan da bir şey geçmezmiş ele Çare olmazmış mendil, gözlerden akan sele Yalnızlığın kuşları ötermiş be Elifim Sensizlik ölümden de betermiş be Elifim Gönlüme yuva kurmuş bıraktığın izlerin Dünyamdaki tek ışık dalıp giden gözlerin Giderken bende kalan söndürdüğün közlerin Aşkın meşalesini güdermiş be Elifim Sensizlik ölümden de betermiş be Elifim Aşk yalandan ibaret, ayrılıkmış hakikat Dağları devirirmiş gönülden taşan feryat Haber vermeden birgün sensiz kalan bu hayat YIldız gibi kayarak gidermiş be elifim Sensizlik ölümden de betermiş be elifim Erol KONUR |
neden dersen söyleyecek söz bulamıyorum bu güzel şiire
ve Elifîn diğer serilerinide sabırsızlıkla bekliyorum kardeşim.
işte şiir işte şair
alkışlıyorum.