Her canlı gün gelince tadarmış da ölümü
Sensizlik ölümden de betermiş be Elifim
Aşk ellerinde bir gül. Avuçlarken gülümü

Kanatan dikenleri yetermiş be Elifim
Sensizlik ölümden de betermş be Elifim

Sevdan gidince meğer gülmez olurmuş yüzün
Boğazın düğümlenir dilde kalırmış sözün
Damla damla dökülen incecikten bir hüzün

Islanmış yanağımda bitermiş be Elifim
Sensizlik ölümden de betermiş be Elifim

Gün geçtikçe kanarmış yüreğindeki yara
Ölmek istermişsin de gelmezmiş sana sıra
Dudağında kalırmış sönmeyen bir sigara

Gözlerin başucumda tütermiş be Elifim
Sensizlik ölümden de betermiş be Elifim

Gözlerini yummadan bitmiyormuş bu çile
Ne kadar yaşasan da bir şey geçmezmiş ele
Çare olmazmış mendil, gözlerden akan sele

Yalnızlığın kuşları ötermiş be Elifim
Sensizlik ölümden de betermiş be Elifim

Gönlüme yuva kurmuş bıraktığın izlerin
Dünyamdaki tek ışık dalıp giden gözlerin
Giderken bende kalan söndürdüğün közlerin

Aşkın meşalesini güdermiş be Elifim
Sensizlik ölümden de betermiş be Elifim

Aşk yalandan ibaret, ayrılıkmış hakikat
Dağları devirirmiş gönülden taşan feryat
Haber vermeden birgün sensiz kalan bu hayat

YIldız gibi kayarak gidermiş be elifim
Sensizlik ölümden de betermiş be elifim

Erol KONUR