Ve emanet ferfecirkömür kokulu hayal ellerime üç tekerlekli bisiklet on üç katlı apartman bodrumunda kilitsiz deprem boynu bükük analığım _suratsız yüzüme patlattığı minti balonu ile beyaz topuklu ayakkabısı ve uzun eteğine ağlayan_ siyah kepi duvaklı dünüm... tini mini düştü ipekten kefene sarılı serin yatağıma ter içinde uyanan çocuksu gülüşlerimin izinsizdi açışları... ne camlı balkonda yeri vardı tozlu çimenlerle yatan kedi gözleri torbalayan ve merdivende kovalanan yaramaz gençliğimin ne de uslu duran geçmişliğimin demir salıncağı durduran yedi kardeşli sofrada oysa damarına jilet attığım kırmızı kanamalı idi geceden köşe başımı tutmuş bir dalın yavrusu iki kadife çiçeği iki eski kitap arasına konan söz emanet ferfecir... 19/7/7 |
bir fidan bir anlam belkide
sığınacak bir göz oda...
kutlarım
sevgimle.....