Kırmızı...mavisine siyah damlamış denize yakışır beyaz. kanadımdan akan mühürlü yalnızlığa, kırmızı... bilinmezliğe aktığımız dehlizde bir türküdür yaşam. her nefeste rengârenk söylenen; martılara inat... her ayrımda bir rüzgarla açılır sanrılar dizlerimde kan kokusunu bastıran siyah orkide derindeki sözcükler adına satır aralarına sıkıştırılmış anlamsız sızıntıyla gün geçmez kapı açılmaz ve hiç kimsenin suçu değil bu! ... geçmişe sorarım; cevap yok!... ... boş sokaklar, karanlık pencereler ve aysız sema’da gönlüm... kimi zaman saçlarım olasılıkların doğurduğu korkularla ellerimde kimi zaman gülümseyen gözlerimde gerçekliği yaşanan yalnızlık şimdi içimde, hayatla bilinmezliğe aktığımız dehliz; karanlık... |