Şimdi...kör gördü kahve kokan gözlerim s/üzülür içine kendi korkusu kokusu canım aç... yaşadım duygu yoksunu peşin/de doyamadım tuza ten yoksun aç... sesim çıplak... aynada rol keser k/andırdım bilmem kimleri güçlüyüm! zannettim... öğrendim! bedeli acı yokluğun ödedim... gerçek bırakmaz yakamı katran düşünce can yakıyor duyamadım fikrinin kanadı vurdu son notamı do diyez... bin kılık soğuk d/illerde dolandım yıkık... 12/5/7 |
iç inanmaz
acıtır bir şekilde seni.
tebrikler
sevgiler