ELVEDA GÜLÜM
Varamadan yare, mecalin bitti.
Görmeden, ayrılık tecelli etti. Yuvanda baykuşlar, dün gece öttü. Davran be kör aşık, ecelin yetti. Özlemin yayıldı, üzgün diline. Sedef kınalamış, güzel eline. Olamadın kemer, ince beline Dolan be kör aşık, ecelin yetti. Kalmadı hatırın, gönülün özü. Aşıkları yakar, kemlerin gözü. Düşmeden araya çirkefin sözü. Aklan be kör aşık, ecelin yetti. Kopardı telleri, ulamaz gayrı. Şaşırdı yolunu, bulamaz hayrı. Bilmedi iyinin dokunmaz şerri. Uslan be kör aşık, ecelin yetti. Araya girenler ateşle, hardı. Ezelde arada bir duvar vardı. Ruhunu yeniden alevler sardı. Yansan be kör aşık, ecelin yetti. Hasretti, gurbette kanayan acı. Ağırdı, yüreği kavuran sancı. Zehirdi, sevdanın keskin ilacı. Yutsan be kör aşık, ecelin yetti. Hükmet de gönlüne geç kalma dilber. Ardımdan turnayla selamın gönder. Karaman acizdir, imama söyler. Yatsan be kör aşık, ecelin yetti. |