İSTANBUL'A VEDA
Ey İstanbul!
Sende bulup sevdim o zalimi. Sende harcadım bile bile kendimi. Gördün üzüldün, Sefil halimi... Acındıracak değilim, Özür dilerim. Yedim, içtim ekmeğinden suyundan. Az çok anlar oldum huyundan. Helal et, yol ver kıyından Bildiğim yere gideyim. Gün gelir; Piyer Loti’nin kahvesini, Çiçek pasajının midyesini, Galata‘nın Kız Kulesi’ne göz etmesini, Arabalıda simide dalan martıları seyretmesini, Olur ki özler, Yarama kül basar gelirim... Ne mazî , ne atî, Yaşamak için senle kalan hayatı. Ancak, önce eşref, sonra ecel saati. Bir şarkı bilirim bayâtî ‘Seni ne çok sevdiğimi söylesem de bilemezsin...’ |
geçmişiyle aşka aşık metropol..
arasıra böyle arızalar da yapıyor tabii..
harikaydı şiir..
kutlarım dostum..
sevgimle..