Serseri bir kurşun gibi,
Hayatın karanlık sokaklarında geziyorum,
Rotasını kaybetmiş bir gemi gibi,
Rüzgârda yalpalayan bir uçurtma misali,
Takılmışım fırtınaların peşine,
Sonu olmayan ufuklarda ilerliyorum, kaybolmacasına.

Say ki, yok olup gitme korkusunu atmışım beynimden,
Yokluk içerisinde geçen, şu beyhude ömrüm,
Var olmak adına koşturmayacak,
Kırılmış kanatlarımla uçamasam da,
Hayatın basamaklarına tırmanan yorgun bacaklarımla,
Direniyor olacağım, hayatın karmaşasında,
Sonu olmayan ufuklarda ilerleyeceğim, kaybolmacasına.

Ellerim şimdi aradığını bulamasa da,
Gözlerim, görmek istediğini inadına görmek istemese de,
Bir yanımı alıp götüren rüzgâra direnemesem de,
Sonu olmayan ufuklarda ilerliyorum, dönmemecesine.

Belki, gittiğimin farkında olmayacak kimse,
Denizden bir tas su alınmışçasına,
Fark edilmeyecek beklide yokluğum,
Üzülmeyeceğim duyduğum zaman,
Ömrümü tek başına,
Yalnızlığın mahpushanesine mahkûm olarak yaşadım,
Fark edilmek ya da var olmak adına,
Bir çaba içerisinde olmayacağım,
Gideceğim, gündüz kendini gösterip,
Gecenin karanlığında kaybolan bir bulut gibi,
Sonu olmayan ufuklarda ilerleyeceğim, dönmemecesine.


ZÜLKÜF KILIŞÇI