Örenlerde ötüyor viraneye konuyor
Hurafe olsa dahi baykuştan korkuyoruz
Akıl fikir merhamet duygu mantık donuyor
Yirmi sekiz şubatlı her kıştan korkuyoruz

Keçeyi suya atan hararetli yanmıyor
Uyanık uyumuyor uyuyan uyanmıyor
Her insanın yüreği korkuya dayanmıyor
Karabasan kâbuslu bin düşten korkuyoruz

Saklandı mı öldü mü kayboldu mu meziyet
Bulutlar bakırlaşır gökten yağar eziyet
Köy kasaba şehirde bu minvalde vaziyet
Hilal dolunay olmaz Güneşten korkuyoruz

Derinde deprem olur ekranlarda velvele
Fitne fesat curuhu verdirmiyor el ele
Gönüllere girelim gel beraber gel hele
Yerli yersiz gereksiz telaştan korkuyoruz

Günümüzde makyajlı bayat taze görülür
Lokal anesteziyle sinir hafif gerilir
Birçoğu yedi canlı ölür tekrar dirilir
Kasabın çengelinde üleşten korkuyoruz

Aç tavuk rüyasında ambar koymaz düşlerken
Biri bizi gözetip kalem kalem fişlerken
Senaristler yazıyor jön rejisör işlerken
Resmimiz çekilirken flaştan korkuyoruz

Bağrımız balık bağrı hesabı yok yaranın
Dişleri döküleydi milleti ıssıranın
Yaptığı aynadarlık Mehmet Gözükara’nın
Ondan ona değecek bir taştan korkuyoruz

Seyr ü Sefer (sh. 153)