YENDEKİ KIRIK
kalemimin durduğu yerdeyim
anadan üryan bir gecedeyim. öyle bir karanlıkki bu, her şeyi almış içine. koca bir girdapta dönüyor herşey ve herkes. şimdi her şey yalın yalanlar dökülmüş eteklerden pusu kurmuş dost kucaklar perdelenmiş gözler,gülmeyi bilmeyenler bu karanlık gecede çıkmış açığa. ne sevgiler kalmış nede aşklar. meğer hepsi yalanmış. günde görmüşüz insanları giyinik. kol kırıldı yende kaldı derken biz herkes biliyormuşda kırığı, bir biz kabullenememişiz bu çıplaklığı... |