Allah'ım
ALLAH’IM
Ne çâre ki doya doya adını Her mecliste anamadım Allah’ım. Ömür boyu hep çöplükte dolaştım Gül dalına konamadım Allah’ım. Hayat ne ki açtı, soldu güllerle Aktı gitti boz bulanık sellerle Günaha boyanmış kirli ellerle Temiz bir şey sunamadım Allah’ım. Bineksiz kalmayı yeğ tuttuk attan Farkımız kalmadı kuru bir ottan Bengisu dağıtan ab-ı hayattan İçip içip kanamadım Allah’ım. Nefis binbir çeşit misâl getirir Tuzak kurar beni, benle bitirir Ne yapsam da peşi sıra götürür Kör nefsimi yenemedim Allah’ım. Karasevdâ ile serden tutuşup Nazargâhı olan yerden tutuşup Yâ Allah deyince birden tutuşup! Aşkın ile yanamadım Allah’ım... OYUNA GELME! Son günlerde çoğaldı, bâtılı Hakk’a katan En kötü aldatıcı, “Allah ile aldatan”! .. Hanifi KARA |