mercan güncesibenim yurdumda söz anasız bebeler gibidir yağmur şimdi nasıl da düşeceğin yer belirsiz oysa gözlerindeki nem dudaklarından gelir çimenlerin saçlarına her dokunduğumda bir yetim gibi ağlarsın ve biz seninle ne zaman yürüsek bir şehir ayaklarına dolanır karıncaların onlar düşünce aklıma olmaz kadınlar gelir gözlerimde kırk geceye sarılır hacıyatmazlar gidin diyorum ağlıyorlar sonra anlıyorlar ki aşk tavaftadır her taraftadır seğiren gözümde Tanrı göğsümde delik deşik bir pancar tarlası değirmen boğazında öğütülen ömrümün bu son gecesi |
ne zaman yürüsek
bir şehir ayaklarına dolanır
karıncaların"
Bu cümledeki bütünlüt gerçekten çok başarılı olmuş. Kutlarım. Uzun zamandır bir şiire yorum yazmamıştır.