SANA ELİF DİYESİM VAR
kalbimin tozlu raflarında
kaybetmiştim seni güzelliğin ürpertirdi beni, sonbahar akşamları gibi gizli sevdam; rüyalarımın kadını, birikmiş isyanlarımın tanrıçası adını "Elif" koymuştum bilinmesin diye kar gibi yağıyordun kalbime, her gülüşünde; ince ince nazendem; gül yapraklarının davetkar kokusu ulu bir dağ önünde kucaklıyacakmış gibi durduğum yenik bir uyanış yeniden; yıllar kazıklamış gibi yerinde sen; gümüş kanatlarıyla soğumuş külleri alevlendiren kara gözlerinde birikmiş büyülü gülümsemeni ver, aşkını ver sana "Elif" diyesim var yeniden |