KAYIP KADINLARBir cinayetin izlerini yok ediyordu yağmur Herkes biraz karışmıştı bu suça Ölen bir böcek değildi Kölelik devam mı ediyordu hala? Bir düşü öldürmekte suçtu Düşene tekme atmakta Bu şehrin kadınları, yorgun sabahlara uyanıyordu Saçları saman alevi, dudakları kan kokuyordu Duygularını zehir kaplamıştı Gülüşleri donuk, yürüyüşleri aynı kalıptı Sanırım birileri tarafından klonlanmıştı Vuruldu bir kaldırım yalnızlığında Şehrin seher serinliğinde Katili başucunda, kurşunu şakağında Avcısından yarasını gizlercesine Razıydı kaderine sonunu bilircesine Hangi serseri arzu döllemişti zamanı? Ve saatler kaç piç doğuruyordu? Tetiği çekmek kurşuna yol verirdi Ama parmaktaydı asıl marifet Parmakla yürek arasındaydı, cesaret Asıl kişilik güçte değildi Davranıştaydı asalet Aramızda kaç katil kol sallıyordu? Ve kaç kahraman oyuna geliyordu? Bir cinayetin ayak izlerini siliyordu yağmur Arkasında sessizce ağlıyordu rüzgâr Bir can daha karışıyordu sulara Ve birkaç satır intihar mektubu Kaybedenlerin anısına |
Herkes biraz karışmıştı bu suça
Ölen bir böcek değildi
Kölelik devam mı ediyordu hala?
Bir düşü öldürmekte suçtu
Düşene tekme atmakta
İLGİNÇ VE GÜZEL DİYORUM