KALEMLER HİÇ SUSMASINSözcükler bir yoldur duyguları anlatmaya Ne kadar hâkimse dilin kelimelere O kadar dökersin varlığını sayfalara Ve hep olmayacak şeyler yazmak istersin de Neden kaleme hükmedemez elin? Sol omzundan bakarken geleceğe Sağ omuzdan gelen sesle irkilirsin Aslında sağı solu yoktur doğrunun Sağlı sollu yumruktur acısını yüzünde hissettiğin Düşlerin kardeştir de Düşünceleri bir araya toplayamazsın Yayı çekilmiş bir ok gibidir öfke Haksızlığın tam göğsüne saplamak istersin Neresinde saklanıyorsan incinmişliğinin Kimsenin uğramadığı tenha kuraklığında Bildiğin ama söyleyemediğin sokaklarını Görmekten kör olmuş gözlerle yazarsın Kelamın kaynağından çıkartarak öz suyunu Harflerden beden oluşturursun Ve ruhundan üfleyerek o gövdeye Can verirsin kelimelere Kendi kaybına yabancı olanlar anlamaz okuduklarını Ruhu karanlıkta kalanlar vurur isyancı damgasını Şiirin yüreğine dokunanlar anlar Suskunluğun sitem şarjöründen çıkan kurşunlarını Yasaklar dile lal getirse de Yasalar âma etse de sözcükleri Ve kan değirmenlerinin çarkı senin için dönse de Kaleminden kelam hiç eksilmesin |