bir yarım, koyu kırmızı çarşının renkdaşına akarken çıkarsız
bir yarım,bütünün iki eşit parçasından biri olmaya koşuyor doludizgin
gülümse
avuçlarında yarı belirgin geleceğimiz yürüyor.....

bir yarım döner çeksene usta
acıktım
çabuk ölemem


bir yarım ayakla yürüyen çocuğun şapkası olmaya geldim
büsbütün

sapanımda avcılar
mastarımla göbekliliği düzlerim...

heyyy gidi ’’yarınlar’’ diye söze başlayanlar
dünü bilmeden koşulan koşunun içine tüküreyim
her yanımda yivli muştular
bir çekiç
bir kararlı keski
bir yarım isterik

define bulmuş gibi yürüyen adamın kollarında balta
kale/mim
ihalenin hangi dalından kopardın o meyveyi
yol ortasında yersin

bir garip seferde gençliğin aşırı dozdan daldığı umutları
bir yarım sandalyenin eski tekerleklerinde fildişi duruşu
yerden yere vursamda kalbimi
kırılmaz
değişmeden kavşağın akışı

barış’ım, ağladığım nedendir bilmiyorum
beklemiyordum belki
ama barışın

barış’ın bende ki saltanatından haberim yokmuşta
ondanmış yüzünde gördüğüm umudu avuçlarımda saklayışım
ondanmış yarıma takıp kalmışlığım
büsbütün üzüldüm, büsbütün

genelde kadınlar için ağlardı değil mi erkekler ıslak ıslak
sen söylerdin şarkını
sen gülerdin
sen bakardın
ben senin gözlerinle göremezdim dünyayı
sen ölmedendi
sen
sen beni hiç tanımayan dostumdun belli ki
ben öldüğün gün anladım.....
durup durup baktığın yerleri gördüğümde
bir otomil uçar giderdi ansızın
bir otomobil daha uçardı paramparça.........
ismine bağdaş kurup gençliğim
bekledim
iyimser bir haber bültenini
iyimser yüzün gibi.....

ikizim gibi sevmişim seni
canı acıdı yaşımın

Ali Aydoğdu



hangi ölüme en çok üzüldüm diye sorarsam kendime...

bir hiç tanımadığım ablamın ölümüne, bir de barış akarsu’nun...