Âşıklar Aşka Kanmaz
Bir kez olsun hayatta, içse aşkın meyini
Ne yapsa da bir daha, âşıklar aşka kanmaz. O öyle bir iksir ki, ancak tadanlar bilir Sâkiler içki sunar, aşkın meyini sunmaz. Aşk imiş âşıkların, sâdece içeceği Her dem tâze kalırmış, aşk dağının çiçeği Âşık aşka gelince, olur ateş böceği Semenderleşir âşık, aşkın nârında yanmaz. Eğer aşkı hasbiyse, olmuştur bilâ-ivaz Yasaklayamaz kânun, dînen verilir cevaz Mecnûn vâri çöllerde, dolaşır avaz avaz Yâri dilinde tesbih, ağyârın adın anmaz. Gam değil âşıklara, bedeni açıp, solsun Onun gönlü yeter ki, yârin aşkıyla dolsun Bir an önce Cânân’a, illâki vâsıl olsun Vuslata ermeyince, onun acısı dinmez. Mâşuk’una kavuşan, aşka öyle doymuş ki Gördüğü her rüyâyı, öyle hayra yoymuş ki Yâr uğruna serini, varı/yoğu koymuş ki Kellesini kesseniz, âşık yolundan dönmez…. 28/07/’10 Hanifi KARA |