AYI
Ayı oğlu ayı
Armut dibine düşermiş Tıpkı babasının kopyası. İrisin, güçlüsün görünüşte Çam yarması Ama istediğini yaptırıyor Kim taktıysa burnuna halkayı. Ne incelik bilir, ne saygı Görünüşüne bakıp yanılmayın Aslında tam bir soytarı Hiç bıkmadan tekrarlar Hamamda nasıl bayılır koca karı. Senin de suçun yok bir yerde Vebali büyük Her kim yaktıysa ormanını Laftan anlamaz, beyinsiz Ne aklı var, ne mantığı İşin yoksa uğraş dur Adı üstünde ayı oğlu ayı. Ayılık, sıfattır bir yerde Her insan saygındır doğuştan Kişilik eğilip büküldükçe Farkı kalmıyor hayvandan. Aslında dünya cennet olmalıydı Aramızda yaşadığından beri ayılar Huzur gitti, geriye adı kaldı. |