BABAMA MEKTUP II
Baba
Anladım ki hayat Hava cıva Uğruna baş koyduğumuz değerler Gün gelip Domino taşı gibi Devriliyor birer birer. Sevgi yalan baba Aşk falan Erişilmesi imkansız birer ütopya Herkes Birbirini işletiyor Görsen Bi gırgır bi makara... Ana rahmi gibi dünya Ve bizler Cenin taklidi yapıyoruz hala Kıyamet dedikleri şey Birisi Göbek bağına bastığında kopuyor baba. Kasık arasına Sıkışıp kalıyor her şey Orda can bulup Orda son nefesini veriyor her birey. Kimse olduğu gibi değil Her şey görüntü Görüntüsü bile etmiyor En delikanlısının karekökü. Ah baba Ben büyüdükçe Küçülüyor dünya Serçe parmağın bile etmez O çocuksu avuçlarımda. Aslında ölmek Dirilmekmiş baba Yaşadıkça anlıyor insan Ve seni hatırladıkça Görüyorum ki Başka canlı yok dünyada. |
Önce sizi tesadüf eseri tanıdığım için sevindim burada da olacağınız aklımdan bile geçmezdi iyikide varsınız.
Şiiriniz bence gerçek insana yazılmış bir özlemdir gerçek nedir saf ve temiz olan ne varsa ellerimizin arasından bir bir kayıp yok oluyor; gerçek olmayan gerçeklere bizde kendimizi bir bakıma bağlıyoruz. yaşamın gerçeğini bulabilmek adına gözlerimizi açmamız lazım ama inanın bu ölümden ilerisi değildir. merhamet ve sevgi yürekte hala varsa gerçek işte oradadır,mesele o yüreği bulabilmektedir.Dilerim hepimiz bu gerçek yüreklerle yaşamaya alışırız. saygılarımla kutlarım efendim dostca kalın kaleminiz daim olsun.